Η ιστορία αυτού του έργου ξεκινά με την επιθυμία των πελατών να προσθέσουν δύο νέες κατοικίες στην υπάρχουσα κατοικία τους, διατηρώντας την απείραχτη. Ακούγεται απλό, όμως το υφιστάμενο κτίσμα βρισκόταν ακριβώς στη μέση του οικοπέδου και η αδυσώπητη οικοδομική νομοθεσία δεν άφηνε άλλο περιθώριο από το να κολλήσουν πάνω του οι νέοι όγκοι. Τα στοιχεία που διαμόρφωσαν την πρότασή μας ήταν κατά βάση δύο: Η κλίμακα – ένα από τα θεμελιώδη ζητήματα με τα οποία καταπιάνεται η αρχιτεκτονική – κι ένας πυκνός θάμνος στο κέντρο του οικοπέδου.

Η αρχική κατοικία ήταν ένα μονώροφο ορθογώνιο κτίσμα μόλις 37 τ.μ με δύο πέργολες, μπροστά και πίσω, κι ένα μικρό βεραντάκι με θέα θάλασσα: πιθανώς το μικρότερο και ταπεινότερο σπίτι της Αντιπάρου. Η κλίμακα και η απλότητα της ήταν τόσο αναζωογονητική, σε αντιπαράθεση με τα πολυτελή εξοχικά του νησιού, που έπρεπε πάση θυσία να τη διατηρήσουμε στην πρότασή μας. Το ίδιο ίσχυε και για το θάμνο. Έτσι οι δύο νέες κατοικίες «έσπασαν» σε 4 μικρούς όγκους με σκεπασμένες αυλές ανάμεσά τους. Μπήκαν σε κατακορυφήν διάταξη με τον αρχικό ώστε η υφιστάμενη κατοικία και ο θάμνος να μείνουν απείραχτα. Καθεμία απέκτησε ακόμα μία σκιασμένη μπροστινή βεράντα προς τη θέα κι ένα σκαλιστό καθιστικό στο δώμα της. Πολλές λειτουργίες βγήκαν στους εξωτερικούς χώρους: καθιστικά, τραπεζαρίες, ντους, ψησταριές, νεροχύτες. Ο ένας όγκος στράφηκε ελαφρά προς τη δύση, ενισχύοντας την ιδιωτικότητα κάθε κατοικίας. Η μικρή κολυμβητική δεξαμενή που ζητήθηκε, μαζί με τον εξωτερικό της χώρο και τις προσβάσεις από τα σπίτια, ήρθαν να περιτριγυρίσουν το θάμνο – εξ’ου και ο τίτλος του έργου. Το υπόλοιπο οικόπεδο παρέμεινε ανέγγιχτο με χώμα, κάκτους και αυτοφυή βάτα. Ο σχεδιασμός αυλών και ανοιγμάτων έγινε επιστρατεύοντας παραδοσιακές βιοκλιματικές τεχνικές, με μέγιστη εκμετάλλευση του βορινού ανέμου για φυσικό δροσισμό και ταυτόχρονα προστασία όλες τις ώρες της μέρας από τον ήλιο και τα μελτέμια. Τα υλικά ακολούθησαν την επιθυμία για λιτότητα και ελαφρότητα και δανείστηκαν το λεξιλόγιο τους από τη λαϊκή κυκλαδίτικη αρχιτεκτονική: σοβάς, ξύλινα παράθυρα πράσινου χρώματος με γαλάζιες κορνίζες, γαλάζιες πέργολες με καλαμωτή, σχιστόλιθοι πακτωμένοι στον τοίχο ως σκαλιά, πλάκες στις βεράντες, πέτρινες πεζούλες. Βασικός στόχος της πρότασης ήταν η αναζήτηση μιας ανέμελης κι ανεπιτήδευτης αρχιτεκτονικής, όπως αρμόζει στις εξοχικές κατοικίες.