Η πρώτη επίσκεψη στο δώμα αποκάλυψε ένα καταπιεστικό χώρο 10 τ.μ., με στενό μπαλκόνι σε ακάλυπτο, όπου τοποθετώντας κανείς ένα κρεβάτι, ένα ψυγείο κι ένα χαμηλό ντουλάπι για τα απολύτως απαραίτητα, μετά βίας απέμενε η δυνατότητα κίνησης και ακόμα λιγότερο η επιθυμία παραμονής. Ήταν δύσκολο σε αυτό το πλαίσιο να φανταστεί κανείς ένα χώρο ευχάριστο, προς τουριστική αξιοποίηση, όπως επιθυμούσαν οι πελάτες. Μόνο πλεονέκτημα: η ταράτσα όπου βρίσκεται το δώμα, η οποία απολαμβάνει την πανοραμική θέα της Αθήνας και την Ακρόπολη σε μία από τις ωραιότερες γωνίες θέασής της. Με αυτό το σημείο σαν αφετηρία οραματιστήκαμε ένα ριζικά διαφορετικό χώρο στην υλικότητα, τη λειτουργία, τον προσανατολισμό και το χρώμα. Ανατρέχοντας στην ιαπωνική αρχιτεκτονική όπου η εξαιρετική οικονομία του χώρου υπαγορεύει λιτότητα στην κατοίκηση χωρίς εκπτώσεις στην αισθητική, σχεδιάσαμε ένα δωμάτιο – έπιπλο που δεν αφήνει αναξιοποίητο κανένα σημείο, σε δάπεδο ή τοίχο αμβλύνοντας την εμπειρία του χρήστη. Ένας τοίχος αφαιρέθηκε εξ’ολοκλήρου και αντικαστάθηκε από σταθερό άνοιγμα προς την εξαιρετική θέα, ενώ άλλος ένας μετατράπηκε σε καθρέφτη. Οι δύο αυτές χειρονομίες απελευθέρωσαν μονομιάς το δώμα από την κλειστοφοβική του αίσθηση. Το δάπεδο, εκτός από ένα στένο πέρασμα κίνησης, ανασηκώθηκε ελαφρά για να παραλάβει το στρώμα, το “καθιστικό” σε μαξιλάρια και τον πάγκο για την παρασκευή του πρωϊνού. Κάτω από το επίπεδο αυτό αποθηκεύονται σεντόνια, καθαριστικά, βαλίτσες των επισκεπτών, φλυτζάνια, πιάτα, καφετιέρες και όλα τα απαραίτητα αντικείμενα. Το δάπεδο επεκτάθηκε σαν χαμηλό περβάζι έξω από το δώμα και χρησιμοποιείται σαν εξωτερικός πάγκος. Ένα χαμηλό σκαλοπατάκι χρησιμοποιείται και σαν τραπεζάκι για καφέ. Το δωμάτιο καθαρίστηκε πλήρως από πόρτες, κάσες, κορνίζες, γύψινα και άλλα στοιχεία που εμπόδιζαν την απλοποίηση των γεωμετριών του. Κατάσκευάστηκε νέα ημιδιαφανής πόρτα για το μπάνιο ώστε να παραλαμβάνει έστω και έμμεσα φυσικό φως. Μικρές καβύλιες βιδώθηκαν πίσω από την εξώπορτα για κρέμασμα ρούχων και τα φώτα ξανασχεδιάστηκαν για να μην είναι εμφανή. Τέλος, όλο το δάπεδο, εντός και εκτός του δώματος βάφτηκε θαλασσί δημιουργώντας μιά οπτική συνέχεια με το θερινό αθηναϊκό ουρανό.

(Το έργο αυτό έχει δανειστεί τον τίτλο του από το ομώνυμο κόμικ της Julie Maroh του 2010)