*Καμπύλη αδιαφορίας στη Θεωρία Καταναλωτή είναι μια καμπύλη που αποτελείται από όλους εκείνους τους συνδυασμούς που παρέχουν την ίδια ικανοποίηση στον καταναλωτή. Οι καμπύλες αδιαφορίας δεν τέμνονται.

Δύο τέτοιες «καμπύλες αδιαφορίας» ήταν αρκετές για να οργανώσουν το κλειστοφοβικό ισόγειο διαμέρισμα στον Άλιμο σε μια ολότελα νέα και αρκετά ριζοσπαστική διαρρύθμιση. Η μία αγκάλιασε την κουζίνα και την είσοδο και η άλλη τύλιξε το μπάνιο. Ανάμεσά τους αναπτύχθηκαν το σαλόνι και η τραπεζαρία.

Κι έτσι απλά, ήρθαν τα πάνω-κάτω, ή μάλλον τα μπρος-πίσω: Η είσοδος /χωλλ έγινε γραφείο, η τραπεζαρία κρεβατοκάμαρα, η κουζίνα σαλόνι και το υπνοδωμάτιο κουζίνα.

Ένα από τα βασικά προβλήματα -αυτό της έλλειψης φωτός- αντιμετωπίστηκε με γενναίες αλλαγές στα ανοίγματα: νέα παράθυρα, νέα τζαμαρία προς την πίσω αυλή, αλλά κι ένα τέχνασμα όπου οι εσωτερικοί τοίχοι χαμήλωσαν και πλαισιώθηκαν με τζάμι ώστε το φως από ψηλά να διαχέεται ελεύθερα σε κάθε σημείο της κατοικίας. Και η διαφορά ήταν πράγματι εντυπωσιακή. Προσεγγίσαμε την πρόταση σαν ένα καμβά όπου συνθέσαμε ελεύθερα γεωμετρίες, υφές και χρωματικούς συνδυασμούς. Κάθε σχεδιαστική χειρονομία σημάνθηκε με ένα χαρακτηριστικό υλικό και χρώμα: Οι μεταλλικές αντιστηρίξεις όπου αφαιρέθηκαν φέροντες τοίχοι βάφτηκαν σε έντονο κίτρινο, οι καμπύλες επιφάνειες επενδύθηκαν με ξύλινες ημικυκλικές δοκίδες πράσινου χρώματος, το μπάνιο κινήθηκε εσωτερικά σε τόνους ροζ – μελιτζανί και λευκό μάρμαρο χρησιμοποιήθηκε σε όλους τους πάγκους. Οι πιο ιδιωτικοί χώροι της κατοικίας (υπνοδωμάτιο-γραφείο) ανασηκώθηκαν σε ξύλινο καρφωτό δάπεδο, ενώ για τους υπόλοιπους επιλέξαμε μονόχρωμα και μωσαϊκά χειροποίητα τσιμεντοπλακάκια σε ανάμνηση της πρότερης κατάστασης.

Φυσικά, συνοδοιπόρος στις τολμηρές αυτές επιλογές ήταν ο νεαρός μας πελάτης, του οποίου η αγάπη τόσο για τα «παλαιομοδίτικα» υλικά, όσο και για τη σύγχρονη αρχιτεκτονική μας έδωσε το έναυσμα και την ευκαιρία να δούμε τον καμβά μας να ζωντανεύει στο χώρο.