Η πρώτη μας επαφή με το έργο έγινε ένα ανοιξιάτικο πρωινό, στους ανθισμένους δρόμους της Πλάκας. Αρχικά, γνωρίσαμε την ιδιοκτήτρια. Ήταν πρόσχαρη, πολύχρωμη, ενθουσιώδης και γεμάτη προσωπικότητα. Αμέσως μετά, το διαμέρισμα, σε πλήρη αντίθεση, ήταν το μισό αδιάφορο και το μισό γιαπί. Τα αιτήματα; Στα 50 τ.μ του διαμερίσματος να μπουν δύο υπνοδωμάτια, σαλόνι, κουζίνα, τραπεζαρία, άνετο μπάνιο κι όλα αυτά, με τις ελάχιστες δυνατές παρεμβάσεις, πολύ γρήγορα, πολύ όμορφα και με μιά πινελιά πολυτέλειας. Και με αυτά τα λόγια, μας άφησε το κλειδί κι έφυγε. Πως όμως να χωρέσουν οι λειτουργίες χωρίς να χαθεί η διαμπερότητα και η ευρύχωρη αίσθηση που οραματιστήκαμε εκεί στην πρώτη μας επίσκεψη; Αντί για διαδρόμους και δωμάτια, αποφασίσαμε να δημιουργήσουμε χώρους που να ρέουν ο ένας προς τον άλλον. «Κλείσαμε» το ελάχιστο δυνατόν, ένα λουτρό, όπου τοποθετήθηκε μεγάλη ντουσιέρα και η τουαλέτα. Το βοηθητικό υπνοδωμάτιο, ιδιαίτερα μικρό, σχεδιάστηκε σαν ένα διπλό κρεβάτι, όλο ανασηκωμένο σε ξύλινη πλατφόρμα, με μεγάλη, ημιδιαφανή πόρτα που όταν ανοίγει, εξαφανίζεται πίσω από τον τοίχο και το ενοποιεί με τον υπόλοιπο χώρο. Πώς να σπάσει η μονοτονία και να γίνει ο χώρος πιο τολμηρός και παιχνιδιάρικος; Η κουζίνα, που αντικρύζει κανείς μόλις μπει, έγινε ο καμβάς μιάς εκρηκτικής σύνθεσης χρωμάτων, τα οποία παντρέψαμε με παλιά και νέα υλικά. Το μπορντώ ήρθε από το μωσαϊκό δάπεδο, το οποίο συντηρήθηκε και συμπληρώθηκε σαν κέντημα, με γεμίσματα μαρμάρου και χρωματισμένου τσιμέντου. Το ροζ ακούμπησε κάποιες επιφάνειες και τα πόμολα των ντουλαπών, και τέλος το κίτρινο περιέγραψε τις κάσες των πορτών. Όσο για την πολυτέλεια; Γι’ αυτό, βασιστήκαμε στο εξωτικό ροζ-μπορντώ μάρμαρο Ριτσώνας που έντυσε πάγκους, κομοδίνα και τη «φωλιά» του νιπτήρα. Όταν τελικά επέστρεψε για την παράδοση,  διαπιστώσαμε με χαρά, ότι το νέο διαμέρισμα ταίριαζε γάντι στην ιδιοκτήτριά του!

Δείτε εδώ το φωτεινό βιντεάκι του NeverTooSmall για το διαμέρισμα!