Βρεθήκαμε μπροστά στα ερειπωμένα σπιτάκια, στο βόρειο τμήμα του παραδοσιακού οικισμού του Κάστρου Μονεμβασιάς. Πρόκειται τέσσερα μικρά αποτυπώματα στο έδαφος, το ένα δίπλα στο άλλο, ίδιας σχεδόν κλίμακας και μακρόστενων αναλογιών, δύο από αυτά ακόμη με κάποιους τοίχους να υψώνονται. Το αίτημα των πελατών ήταν τα θραύσματα τοιχοποιίας και οι μικροί αυτοί σωροί από πέτρες να μετατραπούν σε δύο αυτόνομα σπίτια που θα μπορούσαν να ενοικιαστούν ή να πουληθούν.
Πίσω στο σχεδιαστήριο, μετά την προσεκτική αποτύπωση, η διαδοχή των όγκων και το πάχος 70-80 εκατοστών των πέντε παράλληλων συμπαγών πέτρινων τοίχων ήταν το πρώτο στοιχείο που αναδύθηκε με χοντρές μαύρες γραμμές, πάνω στο διαφανές χαρτί της κάτοψης. Μετά γεννήθηκε η ανάγκη για κίνηση ανάμεσα στους τοίχους αυτούς, τόσο από τον ένα όγκο στον άλλο όσο και από το ένα επίπεδο στο άλλο. Έτσι οι τοίχοι τρυπήθηκαν κατά πλάτος και καθ’ύψος με ανοίγματα και κλίμακες τοποθετημένα κάθετα σ’αυτούς, ανοίγοντας όχι μόνο την πρόσβαση αλλά και το οπτικό βάθος. Η μακρόστενη μορφή των χώρων που υπαγόρευαν τα αποτυπώματα διατηρήθηκε και οι υφιστάμενες εσοχές και γωνιές αξιοποιήθηκαν με κτιστά κρεββάτια, λουτρά και έπιπλα. Οι κοινόχρηστοι χώροι απλώνονται σε δύο επίπεδα. Κάτω βρίσκεται η είσοδος από το δρόμο και το χειμερινό καθιστικό με τζάκι. Πάνω, η κουζίνα είναι τοποθετημένη σε μικρό πατάρι που βλέπει στην είσοδο και έχει πλάι της το θερινό καθιστικό το οποίο ανοίγει στη βεράντα και τη θέα. Οι εξωτερικές βεράντες τοποθετήθηκαν σε σημεία προστατευμένα από τον αέρα σύμφωνα και με την παράδοση του μονεμβασίτικου σπιτιού και είναι φυσικά σκιασμένες από τους τοίχους που τις περιβάλλουν. Τέλος, ένας πέτρινος χώρος με αναδυόμενα κομμάτια βράχου στο πάτωμα και μία υφιστάμενη στέρνα που βρίσκονται στη χαμηλότερη στάθμη των σπιτιών πρόκειται να μετατραπούν σε χαμάμ προς απόλαυση των κατοίκων.