Η πελάτισσα κατοικούσε μόνιμα στη Γερμανία. Η πολυκατοικία είχε κατασκευαστεί σε στάδια από τον πατέρα της και η ίδια είχε περάσει την παιδική της ηλικία στο διαμέρισμα εκείνο. Τώρα που είχε έρθει η αναγκαία στιγμή της ανακαίνισης φοβόταν ότι μαζί με τα φθαρμένα κουφώματα θα χάνονταν και οι παιδικές της μνήμες. Μόλις μοιράστηκε μαζί μας αυτές τις ανησυχίες, μας ήρθε απευθείας στο νου ο Κορεάτης καλλιτέχνης Do Ho Suh. Με επίκεντρο τις έννοιες της μνήμης, του χώρου και της μετανάστευσης, ο Do Ho Suh δημιουργεί εγκαταστάσεις στο χώρο από λεπτά υφάσματα. Ένα από τα σημαντικότερα έργα του, το Seoul Home είναι μια αναπαραγωγή του πατρικού του σπιτιού κατασκευασμένο από πολυεστέρα και λεπτό μεταλλικό σκελετό.

Αντλώντας έμπνευση από αυτό, αρχίσαμε κι εμείς να αναζητούμε ένα δικό μας λεξιλόγιο ώστε να μεταφέρουμε μνήμες, υλικά, ιστορίες – ίχνη από την προηγούμενη κατοικία στην πρότασή μας. Το ίχνος του γκρεμισμένου τοίχου ανάμεσα στο χωλ και το σαλόνι αποτυπώθηκε σε μία λεπτή μεταλλική κατασκευή που υποδέχεται ράφια από διάφορα υλικά και μάρμαρα που σώθηκαν από τις αποξηλώσεις. Ανάλογα με την επιθυμία του εκάστοτε κατοίκου μπορεί αυτή η βιβλιοθήκη να πυκνώσει περισσότερο ή λιγότερο ρυθμίζοντας έτσι την ορατότητα της κουζίνας από το καθιστικό. Αντίστοιχα, το δωμάτιο απέναντι από την είσοδο που καθαιρέθηκε άφησε πίσω του μία τοξωτή μεταλλική στέψη. Τόσο οι ραδινές σιδηροκατασκευές όσο και τα λεπτά πλέγματα σε διάφορες κλίμακες σχεδιάστηκαν σαν χώροι σε εξαΰλωση, σαν τα περιγράμματα του παλιού σπιτιού να συνυπάρχουν με τη νέα διαρρύθμιση. Επιλέξαμε τετράγωνα πλακάκια ροζ, πράσινα και κίτρινα, επαναφέροντας τους τόνους και τα χρώματα που υπήρχαν παλιότερα. Τα δάπεδα δουλεύτηκαν σαν ένα παζλ παλιών και νέων στοιχείων, μαρμάρων, μωσαϊκών και παρκέ.

Η χωροθέτηση των λειτουργιών άλλαξε ριζικά με μόνο το μπάνιο και το ένα υπνοδωμάτιο να παραμένουν στην ίδια θέση. Η ευρύχωρη βεράντα ενεργοποιήθηκε με τοποθέτηση πλέγματος για αναρριχώμενα φυτά, χώρο για εξωτερική ψησταριά και ντουσιέρα για τις μέρες του αθηναϊκού καύσωνα. Με την καθαίρεση διαφόρων χωρισμάτων και την νέα ημιδιαφανή πόρτα ανάμεσα στους κοινούς και τους ιδιωτικούς χώρους, το φως διαχύθηκε σε όλο το διαμέρισμα. Παρά τις δραστικές αλλαγές όμως, το πνεύμα της κατοικίας των παιδικών χρόνων της πελάτισσας παραμένει στο νέο διαμέρισμα σαν απόηχος του χρόνου και του χώρου.